Bitter çikolata tadında bir tanışma, evet tam yerindesin.

&

Bitter çikolata tadında bir tanışma, evet tam yerindesin. 3479

S.Lilith Mara - Chaos Greyn

Mekan: Yanartaş, sahil kenarı. Dalgalı deniz, hafifçe esen rüzgar ve hiç sönmeyen bir ateş.

Spoiler:

Zaman: Gün batımından sonra gelen karanlık.

Gökyüzü toz pembesi renklerini, bir an önce gecenin asil koynuna girmek istercesine birer birer yok ediyordu. Deniz, sanki birilerini kucaklamak istermiş gibi dalgalarını sahile fırlatıyordu. Kimisi birileri için mum yakmıştı kalbinde, geri dönsün tanrım lütfen.. Kimisi karşısındakinin kalbini acımasızca kırıyordu, daha iyilerini hak ediyorsun diye.. Ve bir yerlerde bir çocuk ağlıyor olabilirdi en sevdiği oyuncağı kırıldığı için ya da iki sevgili bir daha bırakmamak için birbirlerine söz veriyor olabilirdi. Ama dünya da hiçbir değişiklik yoktu ve olmayacaktı da. Çünkü dünya kalpsiz bir şeytan gibi kimseyi umursamadan sadece ilerliyordu ve zaman işliyordu gök yüzüne. Bir daha geri dönmeyecek damlayıp giden zaman. Ve o geri gelmeyecekti, boşunaydı tanrıya yapılan dualar. Söylediklerini geri alamayacaktı, parçalamıştı kalbini bir kere, ve sadece tek bir nefeste çıkan anlamsız cümlelerdi. Çocuk, oyuncağına bir daha sahip olamayacaktı. Ve iki sevgiliden biri verdikleri sözü bozacaktı. Çünkü hiçbir şey sonsuza kadar sürmez.

Son ışıklarda gök yüzünden kaybolduğunda karanlığına kavuştuğu için bir oh çekmiş gibi sert bir rüzgar yüzünü yaladı geçti ve saçlarını havalandırdı Chaos'un. Yine derin düşüncelere dalmıştı, içinden çıkamayacağı kadar. Dalgın gözlerini gök yüzünden ayırıp yanar taşa çevirdi. Harıl harıl sanki daha yeniymiş gibi yanıyordu ve sanki hiç sönmeyecek gibiydi. Büyük ihtimalle de sönmeyecekti. Çünkü o şeytanın tapınağıydı, mabedi. Ve insanlar yaşadıkça şeytan asla yok olmaz. Bulduğu bir deniz kabuğunu deniz fırlattı. Hiç etkilenmemiş gibiydi deniz. Bir tane daha aldı yerden. Tam fırlatacaktı ki arkasından gelen hafif çatırtılar elini durdurmasına neden oldu. Yavaşça eğildiği yerden kalktı. Ellerini tetikteymişçesine ovuşturuyordu. Ses yeniden tekrarlandı. Sol taraftan. Başını hafifçe sola döndürdü ve sakin adımlarla oraya yürümeye başladı. Sağ elini kaldırdı. Havanın etrafında titreştiğini hissedebiliyordu. Tıpkı saçlarını okşayan yumuşak ama kararlı bir el gibiydi. Ses bu kez daha yakından gelmiş ve Chaos’un sabrı da tükenmişti. Elinin sert bir hareketiyle hava etrafında süzüldü ve davetsiz misafiri yakaladığını gibi görünüre çıkarttı. Gelen kızgın ses bir kıza ait olduğunu gösteriyordu. “Davetsiz misafirlerden pek hoşlanmam.” Dedi iğneleyici bir sesle ve havayı yeniden kendisine çağırdı.

"Davetsiz misafirlerden pek hoşlanmam"

"Ah, rahatsız ettiğim için özür dilerim,"

"Fakat burası sizin özel mekanınız değil. Yani bana ukalalık taslamanıza hiç gerek yok."

Rp Out: Geç yazdığın için özür dilerim ^^"